(45) Niewieża zegarowa

Magowie nie są mistrzami w pilnowaniu czasu. Kierują się pianiem koguta, szelestem liści, czy kierunkiem wiatru. Są w stanie ewentualnie stwierdzić, czy jest jasno, czy ciemno. Ale punktualni nie są absolutnie. Wiele razy zdarzało się, że umówiony na spotkanie czarodziej, czekał kilka dni. Nie złościł się jednak, bo sam nieświadom upływu czasu, nie odczuwał jego straty.

Aż dnia pewnego, ktoś złożył wniosek o wybudowanie wieży zegarowej, dzięki której magowie mogliby odmierzać czas. Wszyscy byli zachwyceni nowinką, i choć nie widzieli sensu ani większej potrzeby, zlecili wykonanie zegara na wieżę jedynemu zegarmistrzowi w okolicy. Jako, że zegarmistrz nie był zawodem potrzebnym w świecie magów, Gerald, bo tak nazywał się ów człowiek, był po prostu entuzjastą zegarów, mechanizmów, kółek zębatych i kukułek zegarowych. Konstruował nikomu niepotrzebne czasomierze, które tykały z każdego kąta jego chatki.

Gdy usłyszał o zleceniu, tak się przejął, że postanowił zbudować zegar najwspanialszy i największy jaki widział świat. Tak też się stało. Gerald skonstruował monstrum, którego żadna wieża nie była w stanie udźwignąć. Szkoda jednak było dzieła tak niezwykłego, do powstałej już wieży dostawiono dobudówkę i na niej umieszczono zegar. Tak właśnie powstałą niewieża zegarowa.

Szczęśliwie zegar umieszczony tak nisko nie jest zbyt widoczny, więc czarodzieje w dalszym ciągu odmierzają czas na swój sposób – klaskając, wgapiając się w chmury, czy licząc przelatujące dzięcioły. I zegar nikomu nie przeszkadza w spóźnianiu się na spotkania.